Po co posty o Jacku Margolaku, czyli dlaczego nie powinno się budować fałszywej legendy (cz. 5)

The most comprehensive post about this addicted plagiarizer:

42 cases of plagiarisms or copyright infringements
by Jacek Margolak
(2005-2012)

here:

http://haikuwordlech.blogspot.com/2014/08/42-cases-of-plagiarisms-or-copyright.html

Dlaczego pewne rzeczy nam się nie podobają?
Dlaczego niektórzy członkowie grupy (związani z forum abc.haiku) stanęli w obronie Jacka?
Dlaczego nie krytykują Grzegorza Sionkowskiego za "interpretacje" i za "odpowiedni kierunek" prawidłowego odczytywania moich postów?
Dlaczego nikt (oprócz Marka) nie skomentował wpisu Karola? Jedynie manipulujący "nauczyciel" i "guru" Grzegorz Sionkowski (Sionek)?
No właśnie, dlaczego?

Ujawniłem fakty z "życia" publicznego Jacka Margolaka, żadnych faktów z jego życia prywatnego w moich postach nikt nie znajdzie.

Jacek PUBLIKUJĄC - nie pisał przecież do szuflady - poddawał tym samym swoją twórczość pod osąd i pod krytykę, która może być bardzo surowa, choć powinna być sprawiedliwa.

Ale rzeczywiście, bezpieczniej jest pisać do jakiejkolwiek - oczywiście swojej - szuflady!!!

"Zdecydowana chęć "psucia wszystkiego" to cecha konieczna do zapobiegania ułudom. To postawa dociekliwego reportera [..] jeśli chce osiągnąć swoje cele, musi wyciągnąć na światło dzienne wszystkie fakty ukryte dla wygody.

Socjolog Georg Simmsel na przykład zwrócił uwagę, jak ważna role odgrywa w grupie outsider. Status obcego, twierdzi Simmsel, jest określony przez fakt, że nie należał do grupy od początku, że wniósł punkt widzenia funkcjonujący na zewnątrz grupy. Jest kimś, kto tkwi zarazem wewnątrz i na zewnątrz. I na tym polega szczególna wartość: obcość zapewnia mu szczególny obiektywizm dotyczący samej grupy."

Obcy [...] to nie tylko rola społeczna, ale i postawa psychologiczna, Obcy to [...] ktoś. kto nie jest oddany tylko jednej, wspólnej dla grupy, perspektywie; owszem, zna jej podstawowe schematy, ale nie jest im "zaprzedany".
[...] Obcy [...] "jest swobodniejszy zarówno w praktyce jak i w teorii [...] jako kryteria oceny grupy przyjmuje ideały ogólniejsze i bardziej obiektywne; jego działań nie krępują nawyki, nabożny szacunek, ani precedensy".

Może mieć swoje "ślepe plamki", ale raczej inne niż reszta grupy, więc dostrzega to, czego nie widzi grupa. I ten stan rzeczy stanowi o jego wartości i zagrożeniu jakie niesie, Takie cechy pozwalają [...] głosić poglądy, które mogą uchronić ten zespół przed zbiorową iluzją.

[...] Skłonność do krycia ciemnych faktów [...] bierze się z potrzeby podtrzymywania spójności jaźni. Grupa może nakładać na swoich członków niejawne wymaganie, by poświęcali prawdę w celu przetrwania zbiorowej iluzji, a więc ujawnienie jej jest zdradą grupy.

[...] A w królestwie informacji prawda jest bezcenna. Złudzenia natomiast to swego rodzaju "zły szeląg".

[...] Pojawia się [...] człowiek, który postanawia powiedzieć prawdę, ujawniając ją kosztem własnej wygody a nawet osobistego bezpieczeństwa. To często zwykły człowiek, któremu udaje się zdobyć na odwagę, by wyjawić prawdę o nadużyciach. W ten sposób niweczy społeczny mechanizm wymazywania, kneblujący mu do tej pory usta i wiążący go z grupą, której białe plamy obnaża. Ceną  za to może być męczeństwo, zbiorowości bowiem zawsze surowo rozprawiały się z odszczepieńcami.

[..] "Jestem bardzo ostrożny i nikogo nie zachęcam - powiedział Bush dziennikarzowi. Ludzie  muszą być przygotowani i muszą wiedzieć, że taki akt może mieć katastrofalne konsekwencje dla nich, ich rodzin i przyjaciół. Nie owijam w bawełnę, że mówienie prawdy to niebezpieczna sprawa".
Czy prawda za wszelką cenę? Pewnie nie.

[...] A zatem co mamy robić?

[...] Jeśli w dalszym ciągu będziemy się kierować instynktem, który jest naznaczony "ślepymi plamkami" [...] pozostaniemy na równi pochyłej ku katastrofie. Trzeba głosić prawdy, jeśli mamy znaleźć drogę wyjścia. [...] Nie możemy pozwolić, by asekuranctwo sparaliżowało działanie, by strach pozbawił nas wzroku i woli nazywania rzeczy po imieniu.

Daniel Goleman, Konieczne kłamstwa, proste prawdy, tł. Michał Madaliński, Wyd. Albatros, A. Kuryłowicz, Warszawa 1999, wyd. I, ss. 241-242; 247; 250-251.

Cytat przydługi, ale konieczny, po prostu niezbędny, choć zdaję sobie sprawę, że nie wszyscy muszą podzielać poglądy tego absolwenta Amherst College i Uniwersytetu Harvarda, redaktora "Psychology Today".

Poglądy D, Golemana mogą rzucić trochę światła na potencjalne - niewątpliwie, nie wszystkie -  przyczyny, dla których Grzegorz Sionkowski - właśnie w taki, a nie inny sposób - "ocenił" moje posty i dlaczego usiłował wpływać na forum haiku, by powstrzymać innych przed komentowaniem.

Jakie były powody braku komentarzy do jego "wypowiedzi"? Motywacje ludzi mogły być bardzo rozmaite i niezmiernie złożone - bardzo ludzkie motywacje, np. niechęć uczestniczenia w takich sporach, brak czasu (lepiej pisać haiku), szacunek dla Jacka osiągnięć - i to prawdziwy szacunek, umiejętność wybaczania takich rzeczy, mniej polemiczny charakter, czy też wreszcie obawa. To były motywy, które bardzo dobrze rozumiem, dlatego nikogo nie namawiałem, by stawał po mojej stronie, co więcej - odradzałem. Prawda jest naprawdę niebezpieczna.

Tylko dlaczego Karol wspomniał na forum o moich informacjach (pokazał linki do postów)?
Czy jedną z odpowiedzi może być jego profesja - psychologia?