15th Kusamakura Competition

Poniższy post przygotowałem ... półtora roku temu (grudzień 2010).

Jeszcze jeden konkurs haiku został rozstrzygnięty - z dalekiego wschodu powiało znowu optymizmem. W 15th Kusamakura Competition wśród nagrodzonych utworów znajdziemy również i polski akcent: haiku Rafała Zabratyńskiego zdobyło Second Prize.

Grand Prize (Kusamakura Taishou)

otrzymał Jack Galmitz (USA)

Kumamoto ‘City of Artesian Waters’ Haiku Award

(Chikasuitoshi Kumamoto Shou) 

odebrał Leony Santoso (Indonezja) 

Second Prize (Tokusen) 

obdarowano 8 haiku (wyboru dokonał Richard Gilbert)

Third Prize (Nyusen)

dostała się w ręce 20 autorów (4 haiku wybrał Richard Gilbert, 16 - Morio Nishikawa).

Grand Prize (Taishou):

Two light beams shining

where there were once Twin Towers-

my son, my daughter

literalnie:

Dwa promienie światła lśnią

tam, gdzie kiedyś były Bliźniacze Wieże – 

mój syn, moja córka

[oczywiście, chodzi o nowojorskie WTC]

co mnie zdziwiło, to fakt, że w internecie przed umieszczeniem wyników konkursu w formacie PDF (6.12) 15 kusamakura pdf pojawiła się 4 grudnia informacja o zwycięstwie... ale z inną wersją tego haiku:

"[...] 

 Jack Galmitz’s:

Two columns of light

where there were once Twin Towers– 

my son, my daughter

[...]" 

Dwie kolumny światła

tam, gdzie kiedyś były Bliźniacze Wieże– 

mój syn, moja córka

Jak na moje oko... wersje nie są bliźniacze.

Moim ulubionym haiku tegorocznej edycji jest utwór Rees Lynne (France):

Moonlight

the illusion of being

alone

Światło księżyca

iluzja, że jestem

sam

(transl. L.Sz.) 

Dla zwolenników "prawdziwego haiku": japoński juror nagrodził (Third Prize) takie oto japońskie haiku:

a small lonely snail

is glad and crying for rain

on a hydragena

Jusuke Fujikawa

dosłownie:

mały samotny ślimak

cieszy i domaga się deszczu

na hortensji

(transl. L. Sz.)

Wyraźna personifikacja i forma 5-7-5 wcale jurorowi (znawca języka angielskiego, analizował poetykę Natsume Sōseki w jego wierszach w j. ang.) nie przeszkadzała. A nawet je docenił.